اینکه یک عده به طرز عجیبی روی سپیده‌ی آسمان‌جلی حساب باز می‌کنند تعجب خود همان سپیده را برمی‌انگیزد. بقیه که جای خود دارند!
تجربه یک کلاس پر از شیطنت و خلاقیت‌های آنی و گاه به گاهشان، خانوم معلم خانوم معلم گفتن‌های مکرر و سوال‌های خاله زنکی‌شان، غش و ضعف‌‌های دخترانه‌شان، همه و همه دلیلی شد تا خستگی یک هفته ندانم‌کاری‌هایم یکجا به در شوند.
پ.ن۱: تنها حس عذاب آور لمس شدن گذر زمانی بود که قبلا به این شدت و حدّت درکش نکرده بودم. سخت بود دیدن همان شیطنت‌های خودمان پشت درهایی که بسته شدنشان را باور نمی‌کردم..
- ۰ نظر
- ۰۵ مهر ۹۶ ، ۲۳:۱۰
