حلال کنید.
به هر رسمی که می‌شناسید.
پ.ن: إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِیمَ کُنْتُمْ قَالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الْأَرْضِ قَالُوا أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا فَأُولَئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِیرًا
انقلاب که پیروز شد، همه خوشحال بودند و او نگران. می‌اندیشید که چگونه این‌بار را به مقصد برساند.
آیت‌الله منتظری می‌گفت: اوایل سال ۱۳۵۶ با آسید محمود (آیت‌الله طالقانی) هم سلولی بودم، یک شب بی‌وقفه سیگار می‌کشید و راه می‌رفت، نیمه‌شب بهش گفتم: «خفه شدیم از دود. چرا نمی‌خوابی؟» ایشون گفتن: «مگه نمی‌بینی؟ مگه نمی‌شنوی؟» گفتم:«چی رو؟» گفت: « صدای مردمو! انقلابو! پیروز می‌شن!» گفتم :«خب بشن چه بهتر!» ایشون جواب دادن: «چرا متوجه نیستی؟!! شاه می‌ره، مردم به ما مراجعه می‌کنن، بلد نیستیم مملکت داری رو، همین یه ذره دینی رو که هم دارند از کف می‌دن این مردم بی‌نوا...»
این روزها خسته شدم از شنیدن آمار طلاق هم‌سن و سالان خودم. واقعا چرا وقتی به فهم و بلوغ یک امر نرسیدیم خودمان و اطرافیانمان را به هلاکت می‌کشانیم..؟!
پ.ن:چقدر جامعه به امثال طالقانی نیاز دارد تا قبل از اینکه از اسلام اسمش بماند و از قرآن تنها رسم‌الخطش..
قبلا هم نوشته بودم. شاید هم گفته بودم. اصلا چه اهمیتی دارد. بگذریم.. آشپزی و شیرینی‌پزی در پهنای دیدارم فلسفه‌ای فراتر از جسمِ گاها زیبای شکم‌پرکن دارد.. فلسفه‌ای آن‌چنان عجیب که این چندسال اخیر به‌طرز عجیبی دقتم در این حوزه(!) را فراتر کرده. آن‌هم برای دخترکی که تا چندسال قبل تمام دستاوردش از این حوزه(!) نهایتا یک املت صرفا شکم‌پرکن در جهت خروج از رودربایستی پدرمادر بود. باز هم بگذریم..
این سمع و بصر حساس شده، چندی پیش در حال گذر، سخنی از اهل فنش شنید که مدت‌هاست او را در فکر فرو برده. بزرگ یا به عبارت هم‌نسلانمان «گولاخ آن حوزه (!!) » عرض نمودند: « نکته جالب آشپزی اینجاست که از شمال ایران تا جنوبش بیش از صدهزار نوع دستورپخت قرمه‌سبزی داریم. همه هم می‌گن قرمه‌سبزی خوشمزه‌ترین غذای ایرانیه. حالا اگه قرمه‌سبزی شمالیا رو بدن جنوبیا ممکنه بهش لب هم نزنن.. »
گویی دوباره به گره‌های کور ذهنم نزدیک می‌شدم. همان‌جا که همیشه برایم سوال بود که چرا هنگامی که من،شیعه‌ی به طعم قرمه‌سبزی خودمان را انتخاب کرده‌ام زمانی که تقوا و دین و صراط به طعم قرمه‌سبزی همسایه را مزه‌مزه می‌کنم به‌مثال طعم زهرمار می‌نمایدم. بماند که همگی پوسته‌ای از شیعه را یدک می‌کشیم، اما هم‌چنان برایم جای سوال است که آیا واقعا تنها توجیه این مساله همان جمله معروف دهن‌پرکن مارمولک است که به تعداد انسان‌ها راه به خدا داریم؟! آیا واقعا این یک مغالطه سربسته جهت سهولت ناشی از عدم تغییر در افکار و سبک زندگیمان نیست..؟!
اصلا آیا واقعا همه قرمه‌سبزی‌ها خوشمزه‌اند؟!؟!
رو تخت نشسته بود و گرم صحبت با بابا. لیوان آب رو دادم دستش. یه نگاه به لیوان کرد، یه نگاه به من. با یه حالت تعجبی پرسید این چیه؟! یه کم که فک کرد فهمید که ساعت قرصشه. لیوانو ازم گرفت برگشت گفت خوبه تو اینو حواست هست...
ای کاش می‌تونستم بهت بگم دلیل تمام تب‌ولرزهای این روزام هیچ واگیری نبود جز نگرانی اینکه کی می‌شه دوباره مثه قبل پنج‌شنبه‌ها بیای بگی با من کاری ندارید؟!! من می‌خوام برم فوتبال...
امروز داشتم تاریخ رو نگاه می‌کردم دیدم الان نمی‌تونه آبان باشه. تو حساب و کتاب من بهمن بود یا اسفند. شاید حتی سالش هم یه یه‌سال دوسالی اشتباه به نظرم میومد. آخه نمی‌شد تو یه هفته این‌همه رنگ موهای مامان عوض شده باشه... امان از این روزایی که روز نیستن...
پ.ن: خدایا شکرت. هرچی می‌دی شکرت. هرچی می‌گیری شکرت..
