امام حسین «علیه‌السلام» در شب عاشورا یک‌جور سخن گفتند و در روز عاشورا جور دیگر.
شب عاشورا، سخن از «نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم بود» بود؛ اما روز عاشورا می‌فرمایند:« بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هَل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی؟»
شب صحبت می‌کند تا مبادا خبیثی در بین طیّب‌ها باشد؛ و روز سخن می‌گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث‌ها مانده باشد.
شب غربال می‌کند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط اشقیاء در مقابل او ایستاده باشند.
قسم به معنی لاممکن‌الفرار از عشق که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر
نگاه کن به زمین! ما رأیت الا تن به آسمان بنگر! ما رأیت الا سر
