والسابقون السابقون..

حال معنوی خوبی نداشتم. صدای اذان ظهر بلند شد. همون‌حال ٬خلا رو ایجاد کرد که کشیده بشم به سمت صف جماعت. انگار جمعیت کنار رفته بود و اون وسط یه جای خالی برام گذاشته بودن. نماز بسته شد. نماز اول تموم شد. هنوز توی حال خودم بودم. نماز دوم٬ سجده آخر٬ منتظر امام جماعت بودم که بلند بشه از سجده که به‌ناگاه از کنار دستی‌م صدای اشک ریختن شنیدم... دیگه تو حال خودم نبودم. انگار یکی داشت تو گوشم می‌خوند هنوزم نمی‌خوای به‌هوش بیای..؟!...

نماز تموم شد. ولی انگار هنوز توی اون سجده موندم..

 

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش...

 

پ.ن:خوش به‌حالشون. اللهم الرزقنا ازین حال‌وهواها.

 

گریزناپذیر

زیاد پیش می‌آید. حداقل برای چون منی. دیگر نمی‌توان نشست و دست روی دست گذاشت و تنها در دلت فریاد بزنی: ای کاش قضاوت نمی‌کردند...

 

 

تنها باید آموخت صبور بودن را...

تنها باید ایمان پیدا کرد به عدل الهی...

تنها باید ذهنت را پاک کنی تا دلت رنگ چرک به خود نگیرد٬‌ همچون آینه که هرچه دید را فراموش کرد...

سهراب زیبا می‌گوید:

از چه دلتنگ شدی؟!

دل‌خوشی‌ها کم نیست..

مثلا خورشید..

 

 

 

بهتر از برگ درخت

روی زمین نشسته بود. کمرش درد می‌کرد. بلند شدن برایش مشکل شده بود. به زمین نگاه می‌کرد به کدام نقطه اتکا کند که بلند شود. «یا زهرا..». برخاست..

 

 

به گمانم٬ وقتی مرا حمل می‌کرده خیلی اذیت شده بود که نامم...

 

اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلاَمُ وَ مِنْکَ السَّلاَمُ وَ لَکَ السَّلاَمُ وَ إِلَیْکَ یَعُودُ السَّلاَمُ‏.