بار دیگر٬ هیس..

تا ته ته ته سلول‌های مغزم جلزو ولز می‌کنن وقتی نگاه به دندون‌های شیری دخترک می‌کنم..

بعضی‌ها که شرم و حیا انگار از یاد بردند٬ و بدتر از اون٬ انسانیت رو...

 

زمین! زمین جان! تو که دهن باز نمی‌کنی اشرف مخلوقات رو از کاراش ببلعی شرم و حیا کن...

 

 

پ.ن: چقدر دردآوره وقتی می‌فهمی از کسانی که اصلا انتظار نمی‌ره این اتفاقات رو می‌بینی.

پ.پ.ن: الهی لاتکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا...

هنرهای خوشمزه

دروغ چرا..

این روزا حسرت زیادی می‌خورم که چندماهیه پیش زن‌دایی محیا نرفتم. 

یه جورایی وقتی صفحه اینستاگرامم رو که می‌کشم بالا عکسای محیا می‌آد٬ تا فیها خالدونم می‌سوزم که چرا امروز من اونجا نبودم..

 

 

 

 

پ.ن: متاسفانه آدم هرچی بیشتر به دنیای شیرینی‌پزی آلوده می‌شه٬ بیشتر می‌خواد تو این منجلاب فرو بره.. :))) این از این دو سال. خدا بقیه‌ش رو به خیر کنه..

مرهم

 

اگر یک روز با دلبر خوری نوش

    کنی تیمار صدساله فراموش

    کنی تیمار صدساله فراموش

    کنی تیمار صدساله فراموش

    کنی تیمار صدساله فراموش

    کنی تیمار صدساله فراموش

    کنی تیمار صدساله فراموش

    کنی تیمار صدساله فراموش    ......

 

 

پ.ن: می‌ارزه...